UNO VIVE TANTAS VIDAS COMO LENGUAS HABLA

Considero no haber leído lo suficiente como para ponerme a escribir, pero estas palabras con las que voy llenando mi blog de posts, no pretenden ni anhelan ganar ningún premio literario, deu n'hi do!, ni tan siquiera tratan de seducir a posibles lectores, aunque seducir sea un placer para mi, pero no son más que frases con las que pretendo convencerme a mí misma de mis reflexiones y pensamientos más profundos. Si no existieran los blogs, gracias al desarrollo de las nuevas tecnologías, probablemente mis palabras quedarían encerradas bajo el candado de algún diario con la portada de Hello Kitty. El hecho de poder compartir mis ideas y vivencias con posibles visitantes de mi blog y lectores de mis posts, es como quitarle el candado al diario y poder hablar sin eufemismos de las experiencias vitales que voy adquiriendo en el recorrido de la vida. Así pues, no habiendo leído lo suficiente pero haciendo uso de un gran coraje, seguiré tejiendo este post.
Escuchando la radio el otro día, un señor dijo que uno vive tantas vidas como lenguas habla, y no sé qué pensarían mis hipotéticos lectores, pero yo estoy completamente de acuerdo con este hombre. Pondré ejemplos. El término "gamba", no es lo mismo vivir este concepto en italiano o catalán que en español, si lo vivimos a la italiana o a la catalana, podríamos pensar en cualquier cosa concerniente a los miembros inferiores del cuerpo humano, por tanto, podríamos estar viviendo cualquier tipo de experiencia que tenga que ver con las piernas. En cambio, si lo vivimos a la española, podríamos estar degustando una rica paella en la que nos tropezaríamos con alguna que otra sabrosa "gamba", o quizás, podríamos estar cometiendo algún error y "metiendo la gamba". Por supuesto, que los catalanes también comen paellas y se tropiezan con las gambas igual que en Madrid, aunque en Cataluña, la paella y las gambas tienen un sabor más mediterráneo.
Si un día lloviese, y nuestra vida fuera "genovese" sacaríamos el paregua, en Madrid haríamos uso del paraguas y en Barcelona del paraigua. El término en este último caso es muy similar en las tres lenguas, desde un punto de vista fonético y morfológico, los tres territorios están unidos por este y otros términos, lo que refleja que la historia va dejando huella por donde pasa, pero no es lo mismo vivir la lluvia en Madrid, que vivirla en Genova o en Cataluña, cambian los colores y los olores que provoca el contacto del agua con la tierra, el nivel de humedad también es diferente. Lo que está claro, es que si no sacas el paraguas, paregua o paraigua te mojarás igualmente.

ITALIÀ

Considero non aver letto sufficientemente come per mettermi a scrivere, peró queste parole che riempono il mio blog di post, non pretendono né anelano vincere nessun premio letterario, deu n'hi do!, neanche cercano di sedurre possibili lettori, anche se sedurre sia un piacere, si trattano soltanto di frasi che servono per convincermi delle mie proprie riflessioni e pensieri piú profondi. Se non ci fossero i blog, grazie alle nueve tecnologie, probabilmente le mie parole rimarrebbero chiuse dentro a un diario con il lucchetto e la copertina di Hello Kitty. Il fatto di poter condividere le idee e le esperienze vitali con possibili visitatori del mio blog e lettori dei miei post, é come togliere il lucchetto al diario e poter parlare senza eufemismi delle mie esperienze vitali que stó acquistando nel percorso della vita. Quindi, non avendo letto abbastanza peró facendo uso di un grandissimo coraggio, continueró cucendo questo post.
Ascoltando la radio l'altro giorno, un signore disse que uno vive tante vite come lingue parla, e non só cosa penserebbero i miei ipotetici lettori, peró io sono completamente d'accordo con questo uomo. Faró degli esempi. Il termine "gamba", non és la stessa cosa vivere questo concetto in italiano che in spagnolo, oppure in catalano. Se lo viviamo "alla italiana", potremmo pensare a qualsiasi cosa concernente gli arti inferiori del corpo umano, perció potremmo vivere qualsiasi esperienza che abbia a che fare con le gambe, la stessa cosa succede se lo viviamo alla catalana. Invece, se lo viviamo alla spagnola, potremmo trovarci davanti ad un bel piatto di paella ed inciamparci con qualche gamberetto, oppure potremmo stare comettendo degli errori in base all'espressione spagnola "meter la gamba". Certamente anche i catalani mangiano paella, e si inciampano con i gamberetti, peró la paella ed i gamberetti in Catalogna hanno un'altro sapore, piú mediterraneo.
Se un giorno piovesse, e la nostra vita fosse "genovese", tireremmo fuori il paregua, a Madrid useremmo il paraguas ed a Barcellona il paraigua. Il termine in questo ultimo caso é molto similare in tutte le tre lingue, da un punto di vista fonetico e morfologico, tutti e tre i posti sono uniti per questo ed altri termini, quello che riflette che la storia lascia la sua impronta lá dove passa, peró non é la stessa cosa, vivere la pioggia a Madrid, che viverla a Genova che a Barcellona, cambiano i colori ed i profumi che provoca il contatto dell'acqua con la terra, il livello di umiditá é anche diverso. Quello che é chiaro é che se non tiri fuori il paraguas, paregua o paraigua ti bagnerai ugualmente.

CATALANO

Considero que no he llegit prou com per posar-me a escriure, pero aquestes paraules que omplen el meu bloc de posts, no pretenen ni anhelen guanyar cap tipus de premi literari, deu n'hi do! Ni tan sols tracten de seduir a possibles lectors, encara que m'agradi seduir, peró són només frases per a convèncer-me a mi mateixa de les meves reflexions i pensaments més profons. Si no hi fos el bloc, probablement, les meves paraules quedaríen amagades sota el cadenat d'un diari amb la portada de Hello Kitty. El fet de poder compartir les meves idees i vivències amb possibles visitators del meu bloc i lectors dels meus posts, és com poder treure el cadenat al diari i poder parlar sense eufemismes de les meves experiéncies vitals que estic adquirint. Doncs, no havent llegit prou peró fent ús de un gran coratje, continuaré teixint aquest post.
L'altre dia escoltant la radio, un senyor va dir que uno viu tantes vides com llengues parla, i no sé que pensaríen els meus hipotétics lectors, pero jo estic completament d'acord amb el que diu aquest home. Posaré exemples. El termine "gamba", no és la mateixa cosa viure aquest concepte en italiá o catalá que en espanyol, si ho vivim a la italiana o catalana, podriem pensar en qualsevol cosa concernent als membres inferiors del cos umá, és a dir, podriem estar vivint una experiéncia vital que tingui a que veure amb les cames. En canvi, si ho vivim a la espanyola, podriem estar degustant una paella i ensopegant-nos amb un fruit del mar. Es clar que els catalans, també mengen paella i s'ensopeguen amb les gambes, peró a Catalunya la paella i les gambes tenen un gust mol més mediterrani.
Si un dia plogúes i la nostra vida fos "genovese" trauríem el paregua, a Madrid fariem ús del paraguas i a Barcelona del paraigua. El termine en aquest ultim cas és molt similar en les tres llengues, desde un punt de vista fonètic i morfològic. Els tres llocs queden units per aquest i altres terminis, el que reflecteix que la historia va deixant petjada on passa, pero no és la mateixa cosa viure la pluja a Madrid que viur-la a Genova o a Catalunya, canvien els colors i les olors que provoca el contacte del aigua amb la terra, el nivell d'humitat també és diferent. El que está clar, és que si no treguis el paraguas, paregua o paraigua et mullarás.


Comentarios

Entradas populares